ഓർമ്മകളുടെ ചില്ലുജാലകത്തിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്ന ഒരച്ഛനെ, അല്ലെങ്കിൽ വിറയാർന്ന കൈകളോടെ ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളമെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരമ്മയെ മനസ്സിലോർത്തു നോക്കൂ. അവരുടെ ഓരോ നോട്ടത്തിലും ചലനത്തിലും നമ്മൾ വായിച്ചെടുക്കേണ്ട ചില നിശ്ശബ്ദ നൊമ്പരങ്ങളുണ്ട്. വാർദ്ധക്യം എന്നത് കേവലം കടന്നുപോകുന്ന ഒരു കാലഘട്ടമല്ല; അത് ശാരീരികവും മാനസികവുമായ നിരവധി വെല്ലുവിളികൾ നിറഞ്ഞ, അദൃശ്യമായ പോരാട്ടങ്ങളുടെ കൂടി ഒരു ലോകമാണ്.
നമ്മുടെ തിരക്കിട്ട ജീവിതത്തിനിടയിൽ പലപ്പോഴും കാണാതെ പോകുന്ന ആ ലോകത്തിലേക്ക് നമുക്കൊന്ന് കണ്ണോടിക്കാം.
ഒറ്റപ്പെടലാണ് വാർദ്ധക്യത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ശത്രു. മക്കൾ ജോലിക്കും മറ്റുമായ് ദൂരസ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് ചേക്കേറുമ്പോൾ, ഒച്ചയും ബഹളവും നിറഞ്ഞ വീടുകൾ നിശ്ശബ്ദമാവുന്നു. സംസാരിക്കാൻ ഒരാളില്ലാതെ, തങ്ങളുടെ സന്തോഷങ്ങളും സങ്കടങ്ങളും പങ്കുവെക്കാനാവാതെ അവർ നാലുചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ ഒതുങ്ങിക്കൂടുന്നു. പത്രവായനയും ടിവിയിലെ പരിപാടികളും എത്രനേരം ആശ്വാസമാകും? ഓരോ ഫോൺവിളിക്കും വേണ്ടി, വാതിലിൽ മുട്ടുന്ന ശബ്ദത്തിനുവേണ്ടി കാതോർത്തിരിക്കുന്ന അവരുടെ മാനസികാവസ്ഥ നാം എപ്പോഴെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ?
ഈ ഏകാന്തത പലപ്പോഴും വിഷാദത്തിലേക്ക് (Depression) വഴിമാറുന്നു. താൻ ഒന്നിനും കൊള്ളാത്തവനായി, ആർക്കും വേണ്ടാത്തവനായി എന്ന ചിന്ത അവരെ കാർന്നുതിന്നാൻ തുടങ്ങും. ഇവിടെയാണ് അവർക്ക് മാനസികമായ ഒരു പിന്തുണ ആവശ്യം. തങ്ങളുടെ സമപ്രായക്കാരുമായി സംസാരിക്കാനും, ആത്മീയമായ കാര്യങ്ങളിൽ മുഴുകാനും, അല്ലെങ്കിൽ തങ്ങൾക്ക് സന്തോഷം നൽകുന്ന ചെറിയ കാര്യങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടാനും ഒരു അവസരം ലഭിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവാം.
ശരീരത്തിന്റെ അവശതകളും ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങളും
"രക്തസമ്മർദ്ദത്തിന്റെ മരുന്ന് തീർന്നു, ഇനിയിപ്പോൾ ആരോട് പറയും?", "മുട്ടുവേദന കാരണം അടുക്കളയിൽ കയറാൻ വയ്യ, ഇന്നത്തെ ഭക്ഷണം എന്താകും?" - ഇത്തരം ആശങ്കകൾ പ്രായമായവരുടെ ഓരോ ദിവസത്തെയും ഭാരമുള്ളതാക്കുന്നു. പ്രമേഹം, ഹൃദയസംബന്ധമായ അസുഖങ്ങൾ, സന്ധിവേദന തുടങ്ങിയ രോഗങ്ങൾ വാർദ്ധക്യത്തിൽ സാധാരണമാണ്. എന്നാൽ, ഇതിനപ്പുറം, കൃത്യസമയത്ത് മരുന്ന് കഴിക്കാനും, ഓരോ രോഗത്തിനും അനുസരിച്ചുള്ള ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കാനും, സ്ഥിരമായ ആശുപത്രി സന്ദർശനങ്ങൾ നടത്താനും അവർ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടുന്നു.
ഒരു ചെറിയ വീഴ്ച പോലും വലിയ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയേക്കാവുന്ന പ്രായമാണത്. അടിയന്തര സാഹചര്യത്തിൽ സഹായം ലഭിക്കാൻ വൈകുമോ എന്ന ഭയം അവരെ നിരന്തരം വേട്ടയാടുന്നു. വീട്ടിൽ മികച്ച പരിചരണം നൽകാൻ സഹായിക്കുന്ന ഉപകരണങ്ങൾ ലഭ്യമല്ലാത്തതും, ഗുണമേന്മയുള്ള പോഷകാഹാരങ്ങൾ കിട്ടാത്തതും അവരുടെ ആരോഗ്യത്തെ കൂടുതൽ മോശമാക്കുന്നു.
നിസ്സഹായതയുടെയും ആശ്രിതത്വത്തിന്റെയും ഭാരം
ഒരുകാലത്ത് നമ്മളെ കൈപിടിച്ച് നടത്തിയവർ, ഇന്ന് ചെറിയ കാര്യങ്ങൾക്കുപോലും മറ്റൊരാളെ ആശ്രയിക്കേണ്ടി വരുന്നതിലെ നിസ്സഹായത വളരെ വലുതാണ്. സ്വന്തമായി ഒരു ജോലി ചെയ്ത്, ആത്മാഭിമാനത്തോടെ ജീവിച്ചവർക്ക്, സാമ്പത്തികമായ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് മക്കളെ ആശ്രയിക്കേണ്ടി വരുന്നത് വലിയ മാനസിക സംഘർഷമുണ്ടാക്കും. "ഞാൻ അവർക്കൊരു ഭാരമാകുന്നുണ്ടോ?" എന്ന ചിന്ത അവരെ വേദനിപ്പിക്കാം.
തങ്ങളുടെ അനുഭവസമ്പത്തും കഴിവും ഉപയോഗിക്കാൻ ഒരവസരം ലഭിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവാം. വാർദ്ധക്യം വിശ്രമിക്കാനുള്ള കാലം മാത്രമല്ല, തങ്ങളാൽ കഴിയുന്ന രീതിയിൽ സമൂഹത്തിന് ഇപ്പോഴും സംഭാവനകൾ നൽകാൻ കഴിയുമെന്ന വിശ്വാസം അവർക്ക് പുതിയ ഊർജ്ജം നൽകും.
എങ്ങനെ നമുക്ക് ഈ അവസ്ഥയ്ക്ക് പരിഹാരം കാണാം?
ഈ വെല്ലുവിളികൾക്കെല്ലാം കാരണം നമ്മുടെ സ്നേഹക്കുറവല്ല, മറിച്ച് ആധുനിക ജീവിതം നമുക്ക് മുന്നിൽ വെക്കുന്ന പരിമിതികളാണ്. എന്നാൽ, ഈ പരിമിതികളെ മറികടക്കാൻ ഇന്ന് നമുക്ക് സാധിക്കും.
അകലെയാണെങ്കിലും കരുതൽ അടുത്തെത്തിക്കാൻ: അവരുടെ ആരോഗ്യകാര്യങ്ങൾ, മരുന്നുകളുടെ ലഭ്യത, ദൈനംദിന ആവശ്യങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ സഹായത്തോടെ നമുക്ക് ദൂരെയിരുന്നും ഉറപ്പാക്കാൻ കഴിയില്ലേ? അവരുടെ ആവശ്യങ്ങൾ ഒരു വിരൽത്തുമ്പിൽ നമുക്ക് ഓർഡർ ചെയ്ത് വീട്ടിലെത്തിക്കാൻ ഒരു സംവിധാനം ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് വലിയ ആശ്വാസമാകില്ലേ?
ആരോഗ്യപരിപാലനം എളുപ്പമാക്കാൻ: അവർക്ക് ആവശ്യമായ പോഷകസമൃദ്ധമായ ഭക്ഷണം കൃത്യസമയത്ത് വീട്ടിലെത്തിച്ചു നൽകാനും, രോഗാവസ്ഥയിൽ ആവശ്യമായ മെഡിക്കൽ ഉപകരണങ്ങൾ വീട്ടിൽ തന്നെ ലഭ്യമാക്കാനും സാധിച്ചാലോ? അത് അവരുടെ ജീവിതം എത്രത്തോളം സുഗമമാക്കും?
അന്തസ്സും ആത്മാഭിമാനവും തിരികെ നൽകാൻ: അവരുടെ ഏകാന്തതയകറ്റി, ആത്മീയമായ ശാന്തി നൽകുന്ന കൂട്ടായ്മകളുടെ ഭാഗമാക്കാനും, അവരുടെ കഴിവും പരിചയസമ്പത്തും ഉപയോഗിച്ച് ചെറിയ വരുമാനം നേടാൻ സഹായിക്കുന്ന അവസരങ്ങൾ നൽകാനും നമുക്ക് സാധിക്കണം.
നമ്മുടെ മാതാപിതാക്കൾ ഒരിക്കലും സഹായം ചോദിച്ചെന്നുവരില്ല. അവരുടെ ആവശ്യങ്ങൾ അവർ മറച്ചുവെച്ചേക്കാം. എന്നാൽ ആ നിശ്ശബ്ദതയെ ഭേദിച്ച്, അവരുടെ ആവശ്യങ്ങൾ കണ്ടറിഞ്ഞ് പ്രവർത്തിക്കേണ്ടത് നമ്മുടെ കടമയാണ്. അവർക്ക് വേണ്ടത് വിലകൂടിയ സമ്മാനങ്ങളല്ല, മറിച്ച് അവരുടെ വാർദ്ധക്യത്തെ മനസ്സിലാക്കുന്ന, അവർക്ക് സുരക്ഷിതത്വവും സമാധാനവും നൽകുന്ന ഒരു കരുതലിന്റെ കൈയ്യൊപ്പാണ്.
കാരണം, ഇന്ന് നാം അവർക്ക് നൽകുന്ന ആ കൈത്താങ്ങ്, നാളെ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ സായന്തനത്തിൽ നമുക്ക് തന്നെ താങ്ങും തണലുമായി തിരികെവരും. ആ ഓർമ്മയോടെ, നമുക്ക് നമ്മുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവർക്കായി... കുടുംബാംഗങ്ങൾക്കായി... അയൽവാസിക്കായി... നാട്ടുക്കാർക്കായി... രാജ്യത്തിനായി ... കരസ്പർശം നീട്ടേണ്ടതുണ്ട്.
Comments
Post a Comment